Verlamming van de gezichtsspieren wordt algemeen aangezichtsverlamming genoemd en kan centrale of perifere oorzaken hebben.
Centrale aangezichtsverlamming komt voor wanneer bepaalde hersenstructuren beschadigd raken, bijvoorbeeld bij een hersenbloeding. Het belangrijkste symptomatische verschil tussen centrale en perifere aangezichtsverlamming is dat in het eerstgenoemde geval het bovenste deel van het gezicht vrijwel niet wordt getroffen: de patiënt kan beide ogen sluiten en er normaal mee knipperen.
Perifere aangezichtsverlamming leidt tot algehele paralyse van (meestal) één gezichtshelft. Afhankelijk van de oorzaken zijn er diverse typen diagnose van aangezichtsverlamming en verschillen in de aard van de schade aan de zenuwvezels en de herstelprognose.
• Het syndroom van Ramsay Hunt wordt veroorzaakt door het herpes zoster virus.
• De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de Borellia-bacterie, die we meestal oplopen door een tekenbeet
• Otitis media (middenoorontsteking)
• Verschillende soorten tumoren waaronder akoestisch neuroom
• Iatrogene schade (schade veroorzaakt bij chirurgische ingrepen in het gebied)
• Trauma (slaapbeenfracturen en ander letsel in de slaap- en jukbeengebieden van het gezicht)
• De Ziekte van Bell of Bellse parese. Wordt vaak veroorzaakt door plaatselijke onderkoeling van gezicht, hoofd en nekstreek door kou, wind, airco of tocht (rijden met beide portierraampjes open). Bijkomende risicofactoren zijn: stress, hypertensie, laatste weken van de zwangerschap. Sommige bronnen noemen ook diabetes als een risicofactor.
In wezen is de Ziekte van Bell een diagnose door uitsluiting. Als geen van de bekende oorzaken zich laat vaststellen, beschouwt men de aangezichtsverlamming als idiopatisch, d.w.z.‘te wijten aan onduidelijke of onbekende oorzaken’. Met andere woorden, als de oorzaken van uw aangezichtsverlamming niet vast te stellen of te bevestigen zijn, is de diagnose: ‘Ziekte van Bell’.
– Alex Pashov
Crystal Touch Bell’s Palsy Clinic
